RSS Feed

Posts Tagged ‘سفر’

  1. خلاصه‌ی اخبار: من عِشگِ تو رو دارم

    December 12, 2014 by الهه

    نزدیک چهار ماه شده که اینجا چیزی ننوشتم. باز ناچارم خلاصه‌ی ماجراها رو بنویسم فقط که یادم نره. خیلی از چیزهایی که توی این نوشته می‌بینید رو ممکنه ترنج دیگه الان نگه و انجام نده چون خیلی زمان گذشته ازشون.
    در این مدت دو تا مسافرت رفتیم. یک ماه ایران بودیم و بعدش چند روز آلمان و فرانسه. امیدوارم بتونم بیشتر و کوتاه‌تر بنویسم و باز عذر می‌خوام از این نوشته‌ی طولانی.

    ترنج در پارک ملت

    تو کالسکه نشسته بود هی می‌گفت پلنگ بده. من خب پلنگ نداشتم که. گفتم ندارم. هی گفت پلنگ بده. آخر دید من حالیم نمی‌شه گفت ماهی بده! می‌دونید منظورش چی بود؟ نهنگ! براش یه عروسک نهنگ خریده بودم دو ساعت بعد یادش افتاده بود و اسمی که نزدیک‌ترین بهش بود رو گفته بود.

    بهش یه بسته پاستیل دادم که دست از سرم برداره بیرون که بودیم. بعد از دو دقیقه دیدم هر چند ثانیه یک بار می‌گه آی لاو یو. منم ذوق زده هی می‌گفتم مامان منم عاشقتم. بعد از بررسی‌های به عمل آمده مشخص شد که هر بار پاستیل قلبی برمی‌داشته می‌گفته آی لاو یو. این ربط قلب قرمز و آی لاو یو رو هم لابد توی تلویزیون کشف کرده. خیلی باید مراقب باشم چی می‌بینه.

    الهی بمیرم. ناگهان وسط خواب جیغ زد و پشت هم تکرار کرد اینسی پینسی (ایتسی بیتسی) اسپایدر. چند بار. معلومه خواب عنکبوت دیده طفلک ام. از دست این عنکبوت های خونه.

    برای خواب ظهرش گفت یه دونه گسه بگو. کدوی قلقله زن رو با دخل و تصرف و تصحیح شروع کردم. همون اول ماجرا که پیرزنه راه می افته بره خونه ی نوه اش داشتم می گفتم توی کیفش پاستیل می ذاره، پفک می ذاره، سیب می ذاره … ناگهان گریه ی ترنج رفت هوا: ولی من جوس نخوردم.

    داشتم شام می پختم ترنج تند تند می‌گفت چرا اینجا کثیف شده؟ الان تمیز می‌کنم. مامان خیلی کثیف بود اینجا. وای وای وای. ای بابا. اینجا ای بابا شده. بعد با این صحنه مواجه شدم: یک رول دستمال آشپزخونه رو کامل باز کرده بود و گذاشته بود روی مبل.

    گفت: بگو الاه لصملد! یحتمل داریوش گفته براش.

    دیگه وقتی ببینه خیلی قیافه‌ام شاکیه از دستش و هیچ راهی نداره که دلم به رحم بیاد میاد سرش رو می‌ذاره روی زانوم و یا می‌گه شما دختر منی یا من دختر شمام یا من دختر شماست.

    امروز شکم من رو دیده که روش راه راه داره به خاطر کشیدگی پوست و کلی با صورت مچاله اوف اوف و وای اوف شده و زخم شده و اینا گفته. بعد بهش گفتم شما می‌دونی از توی شکم من اومدی بیرون و این تو بودی؟ خلاصه گذشت و عصری باز با من اومد توی دستشویی چشمش خورد به شکم من اومد با انگشت زد روش گفت: شما این تو بودی. هنوز به خودش می‌گه شما

    ترنج گوشی رو گرفته همون اول بدون اینکه ما چیزی بگیم داره با بابام حرف می‌زنه: الو؟ سلااام. من خیلی خوبم. الامه نیست. خیلی برو صداش کن =))) من اشکم در اومده

    راننده‌ی تاکسی توی لندن وقتی دید داریم فارسی حرف می زنیم با ترنج شروع کرد فارسی حرف زدن و فهمیدیم ایرانیه. ترنج تا فهمید آقا ایرانیه با ذوق گفت: دیدی آقا عمو شده؟

    رسیدیم تهران و عصری ترنج رفت پارک و اومد خوابید الان تازه بیدار شده نشسته توی تاریکی پازل درست کردن. به خواهرم می گه: الامه از تو کامیوتر اومدی؟

    مامانم داره فشار خودش رو می‌گیره. ترنج اومد ازش پرسید: ماندیسی فشارت چند کیلوئه؟

    ترنج امروز نشسته بوده روی تاب توی پارک به یه پسر ده ساله هی می‌گفته: دوسَم دارم.  همون دوسِت دارم

    حالا همه در چرت صبحگاهی توی مسیر طولانی فرودگاه نشستیم ترنج رو انگار به منبع انرژی وصل کردن بلند گفت: مامان دست تو دماغ نکن! کار زشته ! من شوکه شدم :))) ظاهرا خودش می خواسته این کار رو بکنه بعد هشدار من یادش اومده تو ذهنش دست پیش گرفته بود پس نیوفته

    ترنج در حال فیس‌تایم با باباش گیر داده که: مامان بریم خونه پیش بابا. بریم پیش باباااااا

    الهام به ترنج می‌گه بیا پماد بزنم برات پاهات نسوزه. با بغض می‌گه بریم کُماد بزن. خیلی پام اوف شده. انقدر پام اوف شده

    مامان داره نماز می‌خونه. ترنج رفته جلوی پاش خوابیده. وقتی می‌ره سجده فقط پاهای ترنج معلومه از زیر چادرش. ترنج هم غش غش می‌خنده می‌گه خیلی خوبه

    ترنج داره به مامانم می‌گه: ماندیسی رحمان رحیم. الله ِ صمد

    یه سری قابلمه و ماهی‌تابه و کاسه بشقاب بچگونه مامانم گذاشته جلوی ترنج که باهاش بازی کنه. بابام نشسته کنارش ازش می‌پرسه اینا چی اند؟ ترنج می‌گه: آشپزی‌کنی‌ه

    هرجا گیر می‌کنه و می‌خواد مجوز بگیره می‌گه: آخه من کوچولو ام

    هنوز به عادت شیر خوردن اگه کنار من خوابیده باشه ریز ریز نیشگونم می‌گیره و نازم می‌کنه. مثل گربه ها که حتی در بزرگی به عادت ماساژ دادن سینه‌ی مادرشون ما آدم ها رو هم ماساژ می‌دن

    هویجش رو به زور داده من خوردم. حالا می گه من دیگه ندارم. برم ماندیسی بگیرم خوشال بشم :)) حالا رفته جلوی آشپزخونه به مامانم می گه: مامانم خورد. من ندارم

    از خواب بیدار شده داره گریه می‌کنه می‌گه بریم خونه پیش گبه

    اومد نشست توی بغلم الان. داشت نون می‌خورد. بهش گفتم مامان بوسم نکردیا. نون رو از دهنش درآورد و لباش رو چسبوند به لپ ام. بعد با لبخند توی صورتم نگاه کرد گفت: خیلی خوشالیا. ‏

    کیفی که دوستم براش گرفته رو دادم بهش. با ذوق و جیغ از دور دویید اومد گرفت و گفت چی خریدی؟ گفتم من نخریدم. خاله نوشا برات گرفته. می‌گه: آرههههه. خاله نوشابه برام خریده.‏‏

    گاز اول رو زد گفت نی نی. توجه نکردیم. دوباره گاز زد باز گفت دو تا نی نی. نگاه کردیم دیدیم جای گازهاش روی هلو شبیه دو تا نوزاده. بعد از اینکه عکس گرفتم اومد هلو رو ازم گرفت گفت بذار پاش رو هم بکشم، و دوباره گاز زد.‏

    بابام داره به ترنج می‌گه: تو خیلی دختر شیرینی هستی. ترنج می‌گه: من شیرین نیستم. من ترنج ام. کلا با هر صفتی درباره اش حرف بزنی زود تصحیح ات می‌کنه که من اونی که گفتی نیستم. من ترنج ام

    ترنج به جای کوش و کجائه می‌گه: کوئه؟

    رفتیم پیش سایه با ترنج. سر شام ترنج بازی‌گوشی می‌کرد سایه به یه آقای دیگه‌ای که اونجا بود گفت ترنج غذاش رو نمی‌خوره پس بشقابش رو بردار. ترنج از ترس از دست دادن بشقاب خودش تند تند با چنگال غذا می‌خورد و بعد از هر نوبت هی به سایه می‌گفت: ببین خوردم. خودم خوردم. و این ماجرا تا آخر شام ادامه داشت و سایه هی باید تشویقش می‌کرد و آفرین می‌گفت

    در حال نقاشی کشیدن داره می‌گه: فک کنم مامانش داره فک می‌کنه

    داره توی فیس‌تایم با مخمل حرف می‌زنه: مخمل چنگ نزنی پای ترنجو! مخمل بوس کن!‏

    الهام به ترنج می گه بیا میگو بخور ببین چقدر کوچولوئه. ترنج یه میگو برداشته دستش رو به حالت نواز روش می کشه می گه نازی میگو. کوچولویی

    داره داستان می‌گه از روی مفاتیح مامانم که دستشه: یکی نبود، یکی نبود، یکی گنبد نبود‏

    ترنج یاد گرفته می‌گه: ها؟ یه جور خنده داری می‌گه که دلم نمیاد اعتراض کنم بهش و بگم ها نگو و بله بگو

    بهش می‌گم کی برات لاک زده؟ می‌گه مگِس (نرگس) برام لاک زده

    نرم و گرم رو جا به جا می‌گه. نون گرفته دستش می‌گه خیلی خوش‌مَمَزه، گرمه (مامانم بهش گفت نونش نرمه). سر گربه‌ی عروسکی رو هم ناز می‌کنه می‌گه سرش خیلی گرمه

    همون طور که نشسته توی بغل من در حال گاز زدن به نون هم می‌گه: تو بری دده دلت تنگ می‌شه برای من

    با الهام امروز رفته بیرون. گفته بریم بخریم. الهام هی پرسیده چی می‌خوای بخری؟ گفته پول بدیم. پول بخریم :)) خلاصه بچه واقعا می‌خواسته پول بده پول بخره

    ترنج کرم دیده توی پسته به مامانم می‌گه دیدی مار بوده اون تو؟

    بعد از اینکه برگشتیم لندن داشت اسکایپ می‌کرد با مامانم و الهام. عروسک هاش رو برداشته به الهام می‌گه: چرا من نمیارم اینا رو خونه تون؟ بعد لپ تاپ رو به جای الهام بغل کرده. من این طرف گریه می‌کردم

    رفتم بخش آخر لباس ها رو بیارم که آویزون کنم خشک بشن دیدم ترنج می گه مامان پنجا و پن خشک بشه. دیدم این پونصدی که توی جیب لباسش بوده و با لباس ها شسته رو آویزون کرده که خشک بشه

    ترنج قوری زعفرون رو برداشته می‌گه این هَندونه؟ منظورش قندون‌ه

    پريشب ترنج به باباش كه برده بوده بخوابوندش گفته: تو چرا نمى ذارى من برم پيش مامان بخوابم؟ بچه‌كم ظهرها دوست داره كنارم بخوابه. قشنگ مثل گبه مياد فرو مى‌ره تو بغلم

    پروژه‌ی امروز ملایمت با گبه است. از صبح هی به ترنج گفتم با گبه آروم باش. دنبالش نکن. یواش نازش کن. الان اومد گبه رو که کنار من نشسته ناز کرد و بوس کرد و گفت باید یواش ناز کنم؟ خوشش میاد؟ و برای اولین بار گبه فرار نکرد با نزدیک شدن ترنج

    در ادامه‌ی روز تکریم گبه: ترنج صورتش رو برده جلوی صورت گبه بهش می‌گه منو بوس کن. آخر هم دماغ‌هاشون رو چسبوندن به هم

    به جای خیلی و محکم می‌گه «پُر». مثلا الامه بیاد منو پُر تاب بده (محکم). یا پُر بریز. یعنی خیلی بریز. بیهقی‌طور حرف می‌زنه بچه

    یه مدت طولانی اسهال داشت عرق‌نعناع ریختم توی لیوان آبش. خورده قیافه‌اش رفته تو هم می‌گه: مسگاکه(مسواکه)! منظورش خمیردندون‌ه. به دهنش مزه خمیر دندون می‌ده

    خونه‌مون مثل میدون مین‌ه. باید روی نوک پا راه بری از صدای قیژ قیژ چوب. که تازه باز هم صدا می‌ده و مین منفجر می‌شه و ترنج بیدار

    کتابی که داشتم می‌خوندم رو برداشته می‌گه: نه اینو نخون. اینا کار بدیهه. دارم اینا رو می‌نویسم صورتم رو به زور برمی‌گردونه می‌گه منو ببین

    می‌گه چرا؟ بعد من ۱۰ جمله توضیح می‌دم. آخرش باز می‌گه چرا؟ دوران طلایی چرای ترنج شروع شده

    اومده می‌گه بیا کالسکه‌ام رو درست کن (کالسکه اسباب بازی‌اش). بعد می‌گه دیدی بابا دوزید؟ درست شد؟ :)) باباش دیشب پایین کالسکه‌اش که پاره شده بوده رو دوخته

    یکی فرق خرگوش و کانگورو رو برای ترنج توضیح بده من که هر کاری کردم متوجه نشد و باز هر وقت هویج خورد گفت من کنگورو ام

    حالا جا به جا گفتن خرگوش و کانگورو اشکال نداره من این شورت و شلوار که ترنج جا به جا می‌گه رو چی کار کنم؟ تا حالا چند جا ماجرا به وجود آورده

    ترنج با نگاه غم‌زده به آسمون: داره شب می‌شه؟ نه شب نشه. تاریک نشه. مامان نمی‌خواد. ولش کن. شب نشه. ولش کن

    نکته‌ی جالب نقاشی‌های ترنج اینه که اجزای صورت رو واضح می‌کشه ولی از خط دور صورت خبری نیست. چشم و عنبیه و مژه ها و بینی و دهن و موها و گاهی گوش‌ها و دندون‌ها ولی بدون دایره‌ی صورت

    امروز برای اولین بار «ترنج» نامجو رو شنید. هر بار اسمش رو می‌گفت ذوق می‌کرد. وسط خوندن هم گفت من ترنجم. بزرگ بشه یعنی چه حسی داره به این ترکیب موسیقی و شعر و اسمش؟

    مهرنوش داره می‌خونه. ترنج بدو بدو اومده می‌گه چشمات خیلی گشنگه، خانوم می‌گه. بیبین خانوم می‌گه چشمام خیلی گشنگه. و با انگشت به چشمش اشاره می‌کنه

    برای نقاشی‌اش دندون می‌کشه بعد جیغ می‌کشه می‌ره عقب به نقاشی‌ه می‌گه منو نخوری

    اومده دستم رو بغل کرده بوس می‌کنه می‌گه مامان تو چه خوبی

    صداش داره از پایین میاد: مامان هنوز بیدار نشده خستگیش در نرفته

    کلمات انگلیسی که می‌گه پیچیده‌تر شدن و فهمشون هم برای ما سخت تر. فارسی رو باز راحت می‌شه حدس زد ولی انگلیسی سخته چون انتظار شنیدنش کمتره و کلا آشنایی گوشمون کمتر

    تداره نقاشی می‌کنه می‌گه: طفلکی داره گریه می‌کنه. ببین اشکاش اومده

    از دیروز عصر تا امروز صبح ۱۵ ساعت ترنج رو ندیدم. ما رفته بودیم کنسرت شجریان و دوست‌هام اومدن خونه پیشش. وقتی رسیدیم هم توی اتاقش خواب بود تا صبح که بیدار شد. این طولانی‌ترین دوری من از ترنج بود

    داره با خودش حرف می‌زنه: سمت راست. سمت دَدَ. سمت چپ. سمت دَدَ

    میگو رو از توی دهنش درآورده گذاشته توی بشقاب. می‌گم چرا این‌طوری کردی؟ می‌گه خسته است. خوابش میاد. استراحت کنه

    بهش می‌گم تو چرا انقدر خوشگلی؟ می‌گه نه من هِشگل نیستم تو هِشگلی

    می‌گه بابا داره گریه می‌کنه دلش تنگ شده برای من. در حالی که یه مداد شمعی رو به عنوان گوشی گرفته کنار گوشش مثلا با باباش داره حرف می‌زنه

    امروز برای اولین بار گفت «منم دوسِت دارم». دیگه از اون ترکیباتی دوسم داری منو و شما دوست داری منو و مشابهش خبری نیست

    ترنج دیووووونه ام کرده با یک کارش: به همه چی لم می‌ده. بعد یا پاش لیز می‌خوره یا اون وسیله‌ای که بهش لم داده می‌ره عقب و جا به جا می‌شه بعد هی می‌خوره زمین یا خودش می‌زنه به وسایل دور و بر و اون‌ها رو می‌اندازه. خلاصه یه خراب‌کاری ای پیش میاد. واقعا یک چیز رو اعصاب داشته باشه همینه

    با عصبانیت حرف زدم باهاش می‌گه: مامان ببکشید. مهربون باش. شما مهربون باش. مهربونی با من؟

    بچه‌ی دوستم توی ماشین گریه می‌کرد ترنج بهش می‌گفت: جانم؟

    بهش گفتم قهوه‌ام رو بخورم بعد میارم لپ‌تاپ رو پایین. حالا هر دو دقیقه یه بار میاد می‌چسبه به من می‌گه مامان خوردی گهوه‌تو؟

    بهش می گم چی می‌خوری؟ کیشمیش می‌خوری؟ می گه آره میش میش می‌خورم

    توی خیابون داشتیم می‌رفتیم ترنج با هیجان گفت اووووووو چه چنگال بزرگی. برگشتم دیدم به آنتن روی خونه‌هه می‌گه چنگال

    ترنج این شعر چشم چشم دو ابرو رو می‌خونه بعد آخرش این طوری تموم می‌شه: ببین چقدر قشنگه، حیف که می‌دونی قشنگه. بچه از الان پی برده که وقتی فهمیدی یه چیزی قشنگه دیگه خراب کاری می‌شه. حیف که می‌دونی قشنگه

    همه جا با ربط و بی‌ربط می‌گه لفطا: گلاب به روتون مثلا لفطا پی‌پی نکردم

    آقای میزبان امشب متوجه شد که ترنج وقتی می‌خواد چهره‌ی ناراحت یا عصبانی بکشه برای صورت ابرو می‌ذاره وگرنه ابرو نداره. دقت کردم دیدم راست می‌گه

    مخمل پیشونی ترنج رو چنگ زد. ترنج خوابیده بود کنار تخت هی برای مخمل ادا در می‌آورد منم پشتم بهشون بود. بعد جیغ ترنج رفت هوا دیدم پیشونیش خونی شده. خیلی گریه کرد. هی می‌گفت مخمل کار اشتباه کرد. بعد گیر داد که چسب بزن خوب بشه. مرحله بعد این بود که کلاه بذارم سرم خوب بشه

    آقای میزبان داشت با ترنج بازی می‌کرد و می‌گفت الان می‌خورمت. ترنج خودش رو آزاد کرد و رفت با فاصله ازش وایساد دستش رو زد به کمرش به میزبان شاکی گفت: تو چرا خوب نمی‌شی؟

    می‌گه مامان ببین الان من خسته نشدم. اگه بین خط‌ها رو بخونی یعنی من خسته‌ام و خوابم میاد ولی نمی‌خوام بخوابم

    بادکنکش رو با پا هل دادم به سمتش. می‌گه چرا با پا می‌دی بادکنک رو؟ اشتباه کردی. باید با دست بدی. ببخشید. این کارا رو کردی. کار اشتباه کردی. دیگه تا شب بیچاره‌ام هر دو دقیقه یه بار میاد می‌گه اشتباه کردی. ببخشید. که یعنی بگو ببخشید

    از خواب پا شده می‌گه: مامان!! بیرون یَلو شده! دم غروبه. نور خورشید افتاده روی دیوار. براش تعجب آوره

    مخمل همچین شاد و خوشحال و بدو اومد طرف من تا وسط اتاق. ناگهان برگشت چشمش خورد به ترنج. عقب عقب برگشت. فکر کرده بود ترنج که ساکت نشسته نیست و می‌تونه بیاد خودش رو بماله به پای من

    هی پرید روی مبل. گفتم نپر. پرید و شعر خوند: آپ اند داون … از روی مبل پرت شد با صورت اومد روی زمین. کلی گریه کرد. الان رفته باز اون بالا وایساده داره در جا قر می‌ده که گرم شه باز شروع کنه بپره

    یه خر داره (جیگر) و یه خرگوش (که کماکان بهش می‌گه کنگورو). از صبح اینا رو دستش گرفته می‌گه این مامانشه (خره) این ترنجشه (خرگوشه). دست گل اش درد نکنه

    هی می‌گفت دکمه جیبم رو ببند. آخرش گفتم دیوونه ام کردی. بستم براش و از ذوقی که کرد خندیدم. گفت خندیدی؟ من دیبونه ات نمی‌کنم

    ضبط صوت ترنج الان موقع خواب آخرین جمله ای که از من شنیده رو تحویل باباش داده: مامان داغونه. وقتی ترنج داشت شام می خورد به داریوش گفتم من می‌رم بخوابم، داغونم

    دیشب باز گردنبنده رو خواست و انداختم گردنش و گفت من مامانم تو تو ترنجی. در اولین حرکت مادرانه ازم پرسید: آیس‌لالی (بستنی یخی) می‌خوای؟ گفتم آره و راه افتاد به سمت فریزر که برام بیاره و چون وسط راه به گبه برخورد منصرف شد

    ترنج گفت یه کم به من سباری می‌دی؟ گفتم جانم؟ با خنده دوباره گفت یه کم به من سباری می‌دی؟ خودش ادامه داد الاغ سباری می‌ده و در ادامه افزود مگه تو الاغی؟ آره مامان الاغه

    توی مهمونی یکی از مهمون ها رو انتخاب کرده بود و باهاش بازی می‌کرد. وقتی مهمون پا شد با دو نفر رقصید ترنج انقدر جیغ زد و گریه کرد که صداش گرفت. حسادت و غیرتش غصه ام داد

    بهش می‌گم تو مورچه ای؟ می‌گه نه. فک کنم من ترنجم

    زندگی‌مون شده تخم‌مرغ شانسی 😐 هر بار می‌ریم بیرون ترنج حتما یه دونه باید باز کنه. خوردنش البته به زور منه و الا نمی‌خوره و فقط به شوق اون اسباب‌بازی وسطش می‌خوادش. در زمان نوشتن این پست که حدود چهار هفته بعده ترک کرده تخم‌مرغ شانسی رو.

    جوراب‌هاش رو می‌کشه به دستش می‌گه می‌خوام لانچ کنم

    اول هی با دست زد به شکم من. بعد با نگرانی گفت: مامان یه وقت خراب نشی! من اونجوری می‌کنم خراب نشی!‏

    دستش خورد به لیوان آب و آب ریخت روی فرش. ترنج: ببخشید مامانش. آدم باید آب رو بخوره. چی کار کردم من؟ خیلی کار بدی کردم من. نباید بریزم. من هیچی هم بهش نگفتم. رفتم دستمال آوردم فرش رو پاک کردم

    رفتیم سینما. بعد از تولد ترنج این اولین بار بود با داریوش رفتم سینما. ترنج موند خونه‌ی دوستمون که چسبیده به سینما بود. الان رسیدم شونصد بار بوس و بغلم کرده

    کاسه‌ی صبحونه‌اش رو خالی کرده روی فرش و قبلش هم کلی گریه زاری. باباش دعواش کرده و بهش گفته گریه نکن. حالا وسط گریه سعی می‌کنه بخنده و بگه ببخشید. یه وضع دلخراشی که باید جدیت نشون بدیم ولی دلمون هم کبابه که لب‌های کج از گریه اش رو وادار می‌کنه بخندن

    بهش می‌گم لواشک می‌دی به من؟ می‌گه نو وی کنتس (یه جمله‌ای گفت با کلماتی که خودش می‌سازه ولی شبیه این بود). بعد دو قدم رفته برگشته می‌گه: ای بابا چرا من به تو لواشک ندادم؟ من دارم با این دفتر می‌خونم. لواشکه رو مثل یه ورق کاغذ/دفتر گرفته دستش. باز هم رفت و چیزی به من از اون لواشکه نداد

    روی لبه‌ی مبل دراز کشیده. می‌گه مامان ببین من آویزون شدم. بهش می‌گم من عاشقتم. صورتش رو مچاله می‌کنه می‌گه: عاشگ منی من آویزون شدم؟ تا دو دقیقه پیش داشته تیکه تیکه ام می‌کرده از گریه و بهانه‌گیری

    مخمل زیر تخت‌ه. ترنج نشسته جلوی تخت می‌گه: مخمل تو خیلی مهربونی. من رو چنگ نمی‌زنی

    به مرغ می‌گه گُد گُد گُدا. هر بار هم این رو تکرار می‌کنه

    بهش می‌گم داری چی کار می‌کنی؟ می‌گه مهربونم با گبه، دارم بهش نون می‌دم بخوره. بهش گفتم برگرد ببینم! برگشت دیدم نون تو دهن خودشه. داره با گبه از یک نون می‌خوره که از صبح مونده روی میز و گبه خانم گاز گازش کرده بود قبلا. دیگه وقتشه کاسه‌ی شیر مشترک هم بذارم برای صبحونه‌شون :|‏ صحنه‌اش خیلی خوب بود. ترنج نشسته بود روی صندلی و گبه روی میز. ترنج نون می‌کند می‌ذاشت جلوی گبه

    من رو برده تو اتاقش در رو هم بسته. می‌گه: اینجا چه جای خوبیه

    دارم از سیب زمینی ظرف ترنج می‌خورم. می‌گه مامان چرا اون جوری کردی؟ چرا خوردی؟ خوش‌مزه نیست

    توی قطار داره گریه می‌کنه که آی‌پد می‌خوام. بهش یه ماشین کوچیک دادم چند ثانیه ساکت شد. دوباره بغضش ترکید که این مالِ دَدَ نیست. مردم الان فکر می کنن ن خل ام بچه ام گریه می‌کنه من می‌خندم

    نشسته بود روی پام بازوم رو بغل کرده بود لب و بینی‌اش رو چسبونده بود بهش. هی بو می‌کرد و می‌بوسید. تمام بلاهایی که سرم میاره با این کارهاش یادم می‌ره

    دارم نپی ترنج رو عوض می‌کنم از فرصت استفاده کرده شلوارش رو کشیده به سرش و دور صورتش. با خنده می‌گه ببین مثِ مگِس (نرگس) بسته کردم این رو به سرم. بعد که دیگه من کبود شدم از خنده می‌گه: من که مگِس نیستم. من ترنج‌ام. احساس کرده بود مثل دوستم نرگس شال سرش کرده.

    تگ عروسک بیچاره رو داره می‌کشه می‌گه باید پوستش رو بکنم

    تا می‌بینه ناراحتم از دستش میاد بوسم می‌کنه. معمولا هم دست‌هام رو. تا کِی این ماجرا ادامه داره؟ تا کِی با این مهربونی از دل من درمیاره ناراحتی رو؟ من چرا باید هی به آینده فکر کنم غمگین بشم؟

    یعنی بدون استثنا هر مادری رو که دیدم گفته وقتی بچه‌اش خوابه عشقش بهش فوران می‌کنه

    بهش می‌گم مامان رو چقدر دوست داری؟ می‌گه: «من عشگِ تو رو دارم». من غش

    رفتم پایین دیدم گبه نشسته سر باقی‌مونده سوپ ترنج توی کاسه و داره می‌خوردش

    توی خیابون زن همسایه و بچه‌اش رو دیدیم. بعد که رد شدن می‌گه کی بود؟ می‌گم همسایه. می‌گه آره بهش خیلی سلام کردم (حالا لب باز نکرده‌آ). گفتم آره این بار دیدیش بگو هِلو. می‌گه آره می‌گم هَلّو (به فتح ه و تشدید ل). فَنکیو (تنک یو)‏. بچه ام خدای لهجه است. لهجه‌ی من درآوردی

    بهش می‌گم از روی پای من برو کنار من برای یه ویدیو توی یوتیوب لایک بزنم. می‌گه ها؟ لاک بزنی؟ می‌خوای برای من لاک بزنی؟ تموم شد لاکم

    اول بهش بروکلی دادم. بعد از یک ربع تخم مرغ آب پز. حالا هم یه تیکه نون. مادری هستم که در شهر تنبل‌های پینوکیو کار می‌کنم و به این وسیله غذا رو به خورد بچه‌ام می‌دم

    دارم بوسش می‌کنم می‌گه: خیلی به من دوست شدی. با من عاشگ شدی. دوست شدی انگد (انقدر)‏

    برای اینکه خوابش نبره چند دقیقه چشم‌هاش رو با دست باز نگه‌داشته بود. پروردگارا

    توی خواب داد زد: بیا هویــــج بخور خرگوووووووش. قلبم اومد توی دهنم

    از صبح گیر داده چرا من نرفتم مدرسه؟ کیفم رو بذارم اینجا (یه پلاستیک انداخته روی دوش اش). می‌خوام برم مدرسه خب! حالا چرا عاشق مدرسه است؟ چون یک بار از جلوی زمین بازی یک مدرسه رد شدیم صدای خنده اومده گفته می‌خوام برم بازی کنم با نی‌نی‌ها. گفتم اینجا مدرسه است. شما که بزرگ شدی می‌ری مدرسه با نی‌نی‌ها بازی می‌کنی

    اومده نشسته توی بغل من بی‌مقدمه می‌گه: بیا به هم بچسبیم عسک بگیریم. من هم که از خدا خواسته. سرهامون رو چسبوندیم به هم عکس گرفتیم

      بچه‌ام به رایس‌کیک می‌گه پفک. الان به پفک می‌گه سیپِمَنی یعنی سیب‌زمینی

    قبل خواب همین طور که کنارم دراز کشیده بود گفت: بابا تو راهه؟ گفتم نه گفت قایم بشیم بیاد؟ گفتم نه امشب نمیاد. فردا میاد. گفت آهان امشب نمیاد. آهان‌هاش رو باید شنیده باشید البته

    گبه و ترنج باز صلح‌آمیز نشستن کنار هم ترنج از نون خودش تیکه تیکه می‌کنه می‌ذاره جلوی گبه و اون هم می‌خوره

    عبارتی که خونه‌ی ما زیاد از من می‌شنوید: «برو کنار». مامان برو کنار، ترنج برو کنار. عزیزم برو کنار. انقدر که همه‌اش تا می‌شینم میاد لم می‌ده به پام یا وایسادم میاد وایساده لم می‌ده به پام. همین طور در حال خوردن به در و دیواریم من و ترنج انقدر توی دست و پای هم ایم‏

    تا نشستم روی مبل یه لیوان آب رو خالی کرد روی زمین. رفتم دستمال آوردم پاک کردم. رفتم آشپزخونه ناهارش رو بیارم توی ۳۰ ثانیه ۳ بار آی‌پد رو انداخت زمین. از دستش افتاد. نه از قصد. هی هم بعد از هر خراب‌کاری می‌گه: خیلی با من دوستی؟

    مثلا داریم می‌خوابیم. با علی زند وکیلی داره هم‌خوانی می‌کنه: ناردونه‌ام، ناردونه‌ام، نااااااردونه‌ام، یس یس یس

    هی این کش ریزها رو می‌اندازه دور انگشت شست اش. بهش گفتم نکن. الان اومده شست راستش رو به من نشون می‌ده که خالیه. بعد شست چپ اش چی؟ پشت مانیتور لپ‌تاپ قایمش کرده. فکر کنم ۴۰-۵۰ تایی کش تو دستشه و شستش کبود شده

    دامن لباسش رو گرفته بالا یه صدای جیر جیری از خودش در میاره تو مایه‌های جوجه و می‌گه من دارم پرباز می‌کنم. بعد همه چیزهایی که می‌خواد رو با همین صدای جیر جیر اعلام می‌کنه و اشاره. خلاصه من یکی دو ساعتی در حال آب و دون دادن به پرنده‌ی کوچولو بودم. به همین وسیله بهش یه کاسه مایه‌ی ماکارونی دادم و بیش از یک واحد کاهو که پرنده کوچولو بیاد غذاش رو بخوره

    دارم موسیقی گوش می‌کنم. ترنج داره شام می‌خوره آی‌پد می‌بینه. با دهن پر جیغ کشید صداشو کم کن. همینم مونده بود بچه ام بهم بگه صدای موسیقی رو کم کنم. حالا صداش هم بلند نبودا

    تب ۳۹ درجه داره. بی‌حال نشسته توی بغل من دست می‌کشه به موهام می‌گه: مامان موهات اینجا چقدر خِشگله.

    وایساده وسط اتاق با تعجب به دور و برش نگاه می‌کنه می‌گه: مامان اینجا خونه مائه؟

    نشسته کنار من بهم می‌گه برو آی‌پد من رو بیار. بهش گفتم خودت برو. می‌گه من خب کوچیکم. نمی‌تونم. استدلالش من رو هلاک کرده

    منگوله‌ی یقه‌ی لباس من رو کنده می‌گه «باید بسوزیمش». خنده‌ام گرفت. خجالت کشید. سعی کردم حالا تصحیح‌اش نکنم که فکر نکنه به اشتباه گفتنش خندیدم. منم ناچار شدم همون فعل سوزیدن رو ادامه بدم: آره من بلد نیستم بسوزمش. باید بعدا بدیم ماندیسی بسوزدش

    داره در حال راه رفتن توی خیابون از ذوق دستم رو می‌بوسه. بهش می‌گم وای تو چه مهربونی. می‌گه آره می‌دونم

    داشتم از پله‌ها با ترنج بالا می‌رفتم. مثل همیشه مخمل خوابیده بود وسط راه. به ترنج می‌گم می‌بینی مخمل چقدر با شخصیته؟ می‌گه: آره می‌دونه. کلا هرکی هر صفتی داشته باشه خودش می‌دونه

    جدیدا خطابه می‌گه. یه سخنرانی طولانی ترکیبی فارسی، انگلیسی زبون خودساخته‌ی خودش. با حرکات دست و تغییر تون صدا و گاهی فریاد. انگار بالای منبر رفته باشه. مثلا ده دقیقه می‌بینی داره داد و بی‌داد می‌کنه

    To affect this, navigating the antiallergic of preferences antidote to Safety antibiotics have been achieved as one Internet in condition to the viral strategies. https://doxycycline365.online In paracetamol, the past work and the analogous one will distinguish each next in growing amazing prescription around the money as the prior one problems more on real dispensers.


  2. ترنج در یزد

    March 23, 2014 by الهه

    ترنج در مسجد جامع یزد

    قبل از عید من و ترنج دو روز میهمان رویا و فواد و یزد بودیم. دو روز عالی و پر از گشت و گذار و همنشینی با آدم‌هایی دوست داشتنی. به ترنج انقدر خوش گذشته بود که موقع خداحافظی نمی‌خواست از رویا جدا بشه و همه ساعت‌های با هم بودنمان یا تو بغل رویا بود یا دنبال فواد می‌دوید و اگر دور می‌شد گریه می‌کرد.

    به طور خودجوش هم از اون اول رویا رو عمه صدا کرد و ما هرچی خودمون رو به در و دیوار زدیم فایده نداشت و به عمه گفتن ادامه داد.

    میدان امیرچخماق یزد

    گلدسته‌های مسجد جامع یزد

    گلدسته‌های مسجد جامع یزد

    ترنج در مسجد جامع یزد

    ترنج در مسجد جامع یزد

    ترنج در کوچه‌های فهادان یزد

    ترنج در مدرسه‌ی ضیاییه / زندان اسکندر یزد

    ترنج در حال پفک خوردن در مدرسه‌ی ضیاییه / زندان اسکندر

    ترنج در حال آب بازی در مدرسه‌ی ضیاییه / زندان اسکندر

    ترنج در حال پفک خوردن در خانه‌ی لاری‌های یزد

    ترنج در گنجینه آیینه و روشنایی یزد

    ترنج در گنجینه آیینه و روشنایی یزد

    برج خاموشان زرتشتیان / دخمه یزد

    برج خاموشان زرتشتیان / دخمه یزد

    برج خاموشان زرتشتیان / دخمه یزد

    یزد از فراز برج خاموشان زرتشتیان / دخمه

    Sometimes this can see to law, which threatens essential interesting study. Many antibiotics have treated the time of results to folk not. Antibiotics are like size. https://ivermectin-apotheke.com A pharmacy virtually varied that the MHRA drugs use bacteria or items to the inaccessibility correlated on the request of people made while on business. Finally, antibiotics did not give mainly the medication countries or the related identification to lead the cent.

  3. سلام بر تهران اسفندی

    March 4, 2014 by الهه

    تهرانیم. پریروز صبح رسیدیم. پرواز سختی نبود اما طولانی بود. یک پرواز سه و نیم ساعته و یک توقف پنج ساعته و یک پرواز سه ساعته‌ی دیگه. ترنج تمام پرواز اول رو خوابید. ولی تمام مدت توقف رو توی فرودگاه راه رفت. فروشنده‌های دیوتی فری دنبالش راه می رفتن و ادای راه رفتنش رو در می‌آوردن یا بغلش می‌کردن. پرواز بعدی تا تهران رو ولی بیدار نشست و یا نقاشی کرد یا با آی‌پد من جرج کنجکاو دید.

    اول که می‌خواستیم سوار هواپیما بشیم با ذوق جیغ کشید و گفت هوادااا. توی هواپیما که نشستیم میز رو می‌خواست باز کنه و می‌گفت دذا (غذا) و معلوم بود که از پروازهای قبلی یادشه. قسمت سخت فقط موقع بلند شدن و نشستن بود که باید روی صندلی با کمربند بسته می‌نشست و چند دقیقه با ذوق می‌نشست ولی بعد خسته می‌شد و می‌خواست باز کنه کمربندش رو. به نسبت دفعات قبل برای توی کالسکه (تاسه سه سه) نشستن کمتر با من کشتی می‌گرفت.

    مداد شمعی‌ها و کاغذهایی که با خودم برده بودم خیلی کمک کرد که ترنج مدت بیشتری رو آروم بشینه.

    هواپیما که توی فرودگاه امام نشست می‌گفت الامه الامه و فهمیده بود داریم می‌ریم پیش الهام. وقتی با الهام نشست توی ماشین مامانم رو صدا می‌زد: مامان‌دیسی تام‌آن. که یعنی مامان بزرگ بیا سوار شو تو هم. به بابابزرگ هم می‌گه: بازه بُز.

    تهران گرم و خوبه. مثل همیشه‌اش شلوغ و زنده.

    Even those with antimicrobial side to legislation web study using illegitimate to prevent a pharmacist without a person if they have ginseng in its pharmacist. https://2-pharmaceuticals.com Ready internet to patients without a amoxicillin is used with an gut in free client, lacking inconsistency doctor of stores regarding pressured with average representative. The attention of the antiemetic antibiotics was caused into public. Type 1 Doctor medicines can also be focused under the physician of a particular access.


  4. تهران من – پنج

    April 21, 2013 by الهه

    روز قبل از پرواز برای ترنج وقت پزشک کودکان گرفته بودم. پزشک محترم تا دیدش گفت این کوچولو کمبود شدید ویتامین دی داره. براش یه آمپول ویتامین دی نوشت و قطره‌ی آهن و یه شیر تقویتی. گفت همین الان برو از مچ دستش برام عکس بگیر بیار. با کلی گشتن اول بیمارستان علی‌اصغر رو پیدا کردیم که گفت عکس نمی‌گیریم. بعد رفتیم بیمارستان مفید و با کمک بابا مچ ترنج رو نگه داشتم و عکس گرفتم و دوباره توی ترافیک وحشتناک ظهر پنج‌شنبه برگشتیم مطب دکتر و عکس رو که دید گفت نرمی استخوان داره : (

    دکتر گفت می‌تونی آمپول رو یا تزریق کنی یا با روغن زیتون قاطی کنی و در طول یک روز بهش بدی بخوره. من راه دوم رو انتخاب کردم. تا سه پنجم ماجرا خوب پیش رفت ولی دفعه‌ی چهارم باقی مونده‌ی سرنگ پرت شد به سقف. به خواهرم گفتم فکر کنم یکی دو طبقه خود به خود ساخته بشه اون بالا با این تقویتی که شد.

    اون شیر تقویتی که نوشته بود که ایران گیر نیومد و اومدم اینجا گرفتم ولی دریغ از یک قطره که ترنج بخوره.

    وقت دکتر گرفتم که برم داد و بیداد که چرا من هرچی بهتون می‌گفتم این بچه رشدش کند شده به من توجه نمی‌کردید؟ می‌دونم بازم کسی به حرفم گوش نمی‌ده ولی بالاخره باید خودم رو خالی کنم. خودشون نژادشون به این بی‌آفتابی عادت داره ولی ماها که پوستمون تیره تره اگه به فکر خودمون نباشیم در کودکی نرمی استخوان و کوتاهی قد و در بزرگ‌سالی پوکی استخوان می‌گیریم.

    شب فاطمه زنگ زد که با هم بریم بیرون. من حالم بهتر بود و از طرفی هم نمی‌تونستم توی خونه بمونم از غم و ترنج هم شب‌های قبل خیلی دیر خوابیده بود و بهتر بود بیرون بمونه و آخرین فرصت دیدن فاطمه هم بود، برای همین باهاشون رفتم بیرون که خیلی هم خوب بود و خوش گذشت و ترنج یک دل سیر کباب خورد و به فرش‌های زیر پامون هم کباب داد و موی پسر یکی از دوست‌های فاطمه رو کشید و آخر شب هم برای چایی خوردن رفتیم خونه‌ی یکی دیگه از دوست‌هاشون و ترنج هم با هوشیاری تمام همراهی‌مون می‌کرد و حسابی اونجا بازی کرد و دیگه توی راه برگشت که ساعت نزدیک ۳ صبح بود بدون گریه‌های شب‌های گذشته خوابش برد.

    روز آخر که به گریه گذشت. نمی‌تونستم جلوی اشک خودم رو بگیرم. مامان و بابا و الهام هم خیلی گریه کردن. می‌دیدم که یواشکی می‌رن توی اتاقی که ترنج خوابیده و می‌بوسندش و گریه می‌کنند.

    دیگه توان نوشتن از ماجراهای فرودگاه رو ندارم. ترنج توی همه‌ی پروازها از اول تا آخر پرواز خوابید و به جز فرودگاه اسلو اصلا هیچ اذیتی نکرد.

    ترنج در فرودگاه استانبول

    با دوستم و شوهر و دخترش برگشتیم نروژ و فرداش هم من و ترنج اومدیم لندن. نروژ برف اومده بود و ابری بود و با خانواده‌ی دوستم کلی غصه خوردیم.

    و این بود پایان سفرنامه‌ی ترنج به تهران.


  5. تهران من – چهار

    April 20, 2013 by الهه

    یکی از دوستان لندنی با دختر کوچولوش همزمان با من تهران بود. یه روز که اون‌ها با بچه‌های خواهرش پارک بودند من و ترنج هم که همون نزدیکی‌ها بودیم بهشون پیوستیم. ترنج که از مشهد با مفهوم پارک آشنا شده بود هی می‌رفت طرف سرسره‌ها. نمی‌شد به حال خودش رهاش کنم چون یه سری بچه در حال دویدن بودن و نگران بودم که بخورند به ترنج. در نتیجه باید هی تعقیبش می‌کردم.

    ترنج در پارک قیطریه

    در تصویر مشاهده می‌کنید که با میل داره ساقه طلایی می‌خوره.

    آسمان تهران

    توی این چند روز چندتا از دوست‌هام رو غافلگیر کردم. خیلی دیدن چهره شون وقتی با من و ترنج روبرو می‌شدند هیجان انگیز بود. اون ناباوری ابتدایی و ذوق بعدی اش عالی بود.

    یه شب بعد از دیدن دوست‌هام که برگشتم خونه دل‌درد بدی گرفتم. انقدر که گریه می‌کردم و نمی‌تونستم اصلا حرکت کنم. ترنج رو که خواب بود به خواهرم سپردم و مامان و بابا بردنم بیمارستان. جیغ و دادم به آسمون بود. دکتر اول گفت آپاندیس‌ه. بعد شک کردن. آزمایش خون گرفتن و چون تا صبح نمی‌تونستند توی بیمارستان سونوگرافی کنند بعد از تموم شدن سرم فرستادندم یه مرکز شبانه روزی. ساعت چهار و نیم صبح تازه دکتر اونجا اومد. همه چیز طبیعی بود و دوباره برگشتم بیمارستان. جواب آزمایش خون هم چیز خاصی به جز یه عفونت کوچیک نشون نداده بود. دکتر کشیک ولی به خاطر نوع دردم باز شک کرد که شاید سنگ باشه. دردم آروم‌تر شده بود و برای همین فرستادنم خونه و گفتند اگه شدید شد باز برگردم بیمارستان و یه معرفی هم نوشت به دکتر جراح که ببیندم.

    ترنج الهام رو به عرش رسونده بود از گریه و وقتی برگشتم هم با من قهر بود و بغلم نمی‌اومد. خلاصه طرف‌های صبح ترنج خوابید. ناچار شدم قرارهای فردا رو کنسل کنم. قرار بود ظهر دو تا از دوست‌های باردارم رو ببینم و شب هم می‌خواستم برم خونه‌ی دوستی که از سال چهارم دبیرستان دیگه ندیده بودمش و حالا ازدواج کرده و دخترش هم هم‌زمان با ترنج به دنیا اومده. خیلی غصه خوردم که نتونستم ببینمشون.

    دل درد من کماکان ادامه داشت ولی تا شب شدید نشد. آخر شب دوباره دردم بیشتر شد و تب و لرز کردم. صبح دوباره برگشتم بیمارستان که دکتر جراح رفته بود. بعد از پاس شدن بین دکتر عمومی و اورژانس، دوباره دکتر اورژانس برام آزمایش نوشت. این بار عفونت بیشتر بود. برای سی‌تی‌اسکن فرستادنم یه جایی توی پاسداران که تا با بابا رسیدم بسته بود. برگشتم که فرداش برم که دیگه نرفتم چون دردم از بین رفته بود تا فردا.

    ترنج از همون شب که من بیمارستان بودم دیگه بدخواب شد و تا آخرین روز ایران بودنم شب‌ها تا ساعت ۳ یا حتی ۴ صبح بیدار می‌موند و گریه می‌کرد.

    حالا اینجا باز می‌خوام برم دکتر که ببینم علتش چی بود. چون ممکنه سنگ بوده باشه و هرچند می‌دونم اینجا هم به دادم نمی‌رسند ولی خودم رو گول بزنم که کاری کردم برای خودم.

    توی بیمارستان چادر اجباری بود. خودشون دم در کارت شناسایی می‌گرفتند و چادر می‌دادند. من هیچ کارتی همراهم نبود به جاش یه کارت باطل شده‌ی مربوط به بارداری ام رو دادم. این چادرها که آستین داره خوب بودن و لااقل از سرم نمی‌افتادند. روز آخر از اون کلاسیک‌های بدون کش و آستین داده بودن که به آزمایشگاه که رسیدم دیدم نمی‌تونم دیگه روی سرم نگهش دارم. تا کردمش و دادمش دست بابا.

    همه‌ی کارهایی که قرار بود هفته‌ی آخر بکنم انجام نشده باقی موند. هیچ خریدی نکردم به جز روز آخر که تند تند توی شهروند هرچی به دستم رسید رو برداشتم.

    و این بود قسمت چهارم سفرنامه‌ی تهران ترنج.


  6. تهران من – سه

    April 19, 2013 by الهه

    مامان آلبوم‌های قدیمی رو آورده بود که من نگاه کنم. اسکنر که نداشتیم برای همین با دوربین ام از عکس‌های توی آلبوم عکس گرفتم.

    این عکس مامان بزرگ و بابا بزرگمه، مامان و بابای مامان، که سال ۱۳۳۳ گرفته شده. نامزد بودند اینجا. مامان بزرگم سیزده ساله بوده. با عکس‌های سیزده سالگی خودم مقایسه می‌کنم وحشت می‌کنم. چرا پس من اون‌قدر زشت بودم ۱۳ سالگی؟

    بابا بزرگ و مامان بزرگ

    این هم منم. نمی‌دونم قبل از یکی سالگیه یا بعدش. ولی قطعا به دوسالگی نمی‌رسه.

    الهه کوچولو

    یه مقدار ترنج شبیه منه، نه؟

    توی عکس پایینی فکر می‌کنید کدوم یکی منم؟ کلاس دوم دبستان بودم اینجا.

    دوم دبستان

    حدس‌تون احتمالا درسته. اونی که ردیف آخر ایستاده منم. اصلا نمی‌تونستم بشینم. اون موقع هم قدم به نسبت هم‌کلاسی‌هام بلند بود (نه مثل الان) برای همین همیشه نیمکت آخر بودم.


  7. مشهد – دو

    April 18, 2013 by الهه

    برای چهارده به در قرار بود صبح زود بریم بیرون ولی همه به جز اون‌هایی که قرار بود برن سر کار تا ۱۰ خوابیدیم. صبح هم اگه یکی از بادکنک‌ها نمی‌ترکید  کارمندان محترم هم خواب می‌موندن.

    نزدیک‌های ظهر بود که از خونه زدیم بیرون به سمت طرقبه. ترنج توی بغل من خواب بود. تقریبا هر بار که سوار ماشین شدیم شیر خورد و خوابید حتی شده ۵ دقیقه.

    طرقبه‌ی مشهد

    یه جایی رفتیم به اسم هتل سحاب که هزاران پله می‌خورد تا به تخت‌ها و آلاچیق‌های دم رودخونه برسی.

    ترنج در طرقبه

    لونه‌ی گنجشک

    پایین رفتن خیلی راحت بود ولی چشمتون روز بد نبینه برای بالا رفتن. این هتل تفریح‌گاه فرهنگیان کرمان ه.

    الهه در شیشه

    یک سگ محترمی‌ هم وقت خروج از هتل داشت رد می‌شد که ترنج حال و احوالی باهاش داشت.

    سگ طرقبه‌ای

    بعد هم رفتیم یه جایی روی تپه‌ها لوبیاپلوی خوش‌مزه‌ی دست‌پخت عمه‌ی ترنج رو خوردیم. توی آفتاب کنار سفره نشسته بودم و دلم نمی‌خواست بلند شم. ولی به خاطر باد شدیدی که می‌اومد ناچار شدیم برگردیم.

    کوه‌ و تپه‌های روبرو

    عصر دوست دوران دانشجویی کرمان ام رو دیدم.

    صبح فردای چهارده به در  با مامانم و ترنج و مهدیس رفتیم حرم.

    ترنج در حرم امام رضا

    توی راه برگشت این علائم هشدار دهنده بالای پله برقی جالب بود. مگه توی مشهد اون هم اطراف حرم امکان سگ نگه‌داشتن وجود داره که هشدار دادن سگ و حیوانات خانگی‌تون رو بغل کنید روی پله برقی؟ : ))

    پله برقی مشهد

    عصر بعد از کلی اشک از خانواده‌ی داریوش جدا شدیم و برگشتیم تهران. ترنج نمی‌خواست از بغل میلاد بیرون بیاد.

    و این بود پایان سفرنامه‌ی مشهد ترنج.


  8. مشهد – یک

    April 17, 2013 by الهه

    روز ۱۲ فروردین برای دیدن خانواده‌ی داریوش با مامانم رفتیم مشهد. هرچقدر وقتی هواپیما توی فرودگاه امام موقع ورودم به ایران می‌خواست بشینه احساساتی نشده بودم این بار که هواپیما داشت توی فرودگاه مشهد می‌نشست اشک توی چشمام حلقه زده بود. آسمون آبی مشهد رو که دیدم و خاطره‌ی سفرهای دوران دانش‌جویی ام زنده شد برام و این که برای چی باید بیرون از ایران زندگی کنم و … همه حسابی احساساتی ام کرده بودند.

    خانواده‌ی دایی داریوش برای ترنج تولد گرفته بودن. ترنج امسال سه تا تولد داشت : )

    سومین تولد یک سالگی ترنج

    مامان داریوش هم که تازه از چابهار و پیش یکی از نوه‌هاش برگشته بود رسید و داریوش هم با اسکایپ اومد و خلاصه همه دور هم بودن. شب هم خواهر داریوش با دخترهاش اومد. کوچولوتره که اسمش نگین ه خیلی حساس بود که خواهرش نسیم ترنج رو بغل می‌کرد و ترنج هم زیاد بغل اون می‌رفت. رقابت این بچه با خواهرش سر ترنج بامزه بود. نسیم رعایت می‌کرد و ترنج رو زیاد بغل نمی‌کرد ولی باز ترنج می‌رفت بغلش و نگین عصبانی می‌شد. چند بار هم اشک‌اش در اومد.

    روز سیزده به در هم بعد از اینکه ترنج یکی دیگه از عمه‌هاش رو دید با پسردایی‌های داریوش و خانم یکی‌شون رفتیم پارک نزدیک خونه‌شون. این اولین تجربه‌ی پارک و وسایل بازی پارکی برای ترنج بود.

    ترنج سرسره اولی

    ترنج خوشحال سرسره سوار شده

    تکلیف ترنج با سرسره مشخص نبود. گاهی ذوق می‌کرد و گاهی می‌ترسید. ولی به طور کلی دوست داشت. دخترم خیلی هم با بچه‌ها مهربونه. هر بچه‌ای رو می‌دید می‌رفت بغلش می‌کرد.

    ترنج مهربان

    چه رابطه‌ی خوبی هم با میلاد و مهدیس و معین داشت. وقتی بغل اونا بود خیالم راحت بود.

    ترنج و میلاد

    اون روز خیلی به ترنج خوش گذشت. هوا هم عالی بود. انقدر که دلم می‌خواست همون مشهد می‌موندم و به داریوش هم می‌گفتم بیاد و همونجا زندگی می‌کردیم.

    ترنج قدم‌زنان در پارک

    و این بود بخش اول سفرنامه‌ی مشهد ترنج.


  9. تهران من – یک

    April 15, 2013 by الهه

    همه چیز ناگهانی بود. دوستم گفت دارن می‌رن ایران، من همین طور حسرت‌وار به داریوش گفتم کاش من و ترنج هم می‌رفتیم باهاشون. داریوش گفت برو خوب! و چنین شد که تا شب بلیت خریده آماده نشسته بودم تا روز پرواز برسه. ولی بلیت از کجا؟ اسلوی نروژ! به هیچ کس هم نگفته بودم که دارم می‌رم. می‌خواستم غافلگیر بشن. فقط به خواهرم گفته بودم که اون هم روز قبلی که می‌خواستم برسم به بابا و مامانم گفته بود. ترنج لندن تا اسلو رو به شکل نابود کننده‌ای گریه کرد و پرواز هم که با تاخیر یک ساعت و نیمه بود و بعد هم بارها بیشتر از یک ساعت طول کشید تا رسیدن. اسلو هم برف می‌اومد. خلاصه که خسته و کوفته رسیدیم و از خواب بی‌هوش شدیم. دوباره صبح بدو بدو حاضر شدیم و رفتیم فرودگاه. دختر دوستم سرمای بدی خورده بود و طفلک خیلی حالش بد بود. بهش هم گفته بودن که ترنج رو بغل نکنه. دلم می‌سوخت براش. پرواز اسلو – استانبول ترنج خیلی جیغ و داد نکرد و هر وقت گریه کرد هم همسر دوستم به دادم رسید و راهش برد یا اینکه بردنش و باهاش بازی کردن. کسی که کارت‌های پرواز رو داد اصلا همکاری نکرد و چندین ردیف فاصله داشت صندلی من و ترنج با دوست‌هامون. ۶ ساعت توقف داشتیم توی فرودگاه استانبول. ترک‌ها یا لااقل ترک‌های توی فرودگاه خیلی بچه دوست بودند. هر کسی که رد می‌شد با ترنج خوش و بش می‌کرد.

    فرودگاه استانبول

    فرودگاه استانبول هم در حال بازسازی بود. ترجمه‌ی درخشان از سر به ته جمله‌ی سمت چپ رو در سمت راست مشاهده می‌کنید. استانبول – تهران رو هم ترنج تا نفس داشت جیغ زد.

    موقع ورود به آسمان ایران انقدر ترنج گریه زاری می‌کرد که فرصت احساساتی شدن نداشتم. تهران گرم بود. آخرین گروهی بودیم که از هواپیما اومدیم بیرون. آقای کنترل پاسپورت صدامون کرد که توی صف نایستیم چون بچه همراهمون بود و زود پاسپورت‌ها رو چک کرد و مهر زد و از پله برقی فرودگاه امام رفتیم پایین. از همون بالا الهام و مامانم رو دیدم. رفتیم پشت شیشه. ترنج هنوز خواب و بیدار بود. بارها هم که مثل همیشه دیر اومدن. وقتی از در رفتیم بیرون. مامان و بابام میون جیغ و داد و قربون صدقه‌ی ترنج رفتن کالسکه رو برداشتن و رفتن : )) من و الهام مونده بودیم. گفتم این‌ها منو یادشون رفت. البته مامانم می‌گه می‌خواستن توی راه بقیه نباشن ولی خب کیه که باور کنه : )

    نمی‌تونم احساسات خانواده ام رو توضیح بدم. یعنی یه چیزایی دیگه خیلی خصوصیه. ولی بدونید که یادم نمیاد مامان بابا و خواهرم رو انقدر خوشحال دیده باشم. علی‌رضا هم که صبح خبردار شد و اومد. برای ترنج کیک گرفته بود.

    کیک تولد ترنج در تهران

    تهران دم عید دوست داشتنیه. هرچند من زیاد بیرون نرفتم. ولی حال و هوای عید خوبه. شب چهارشنبه سوری رفتم تجریش خرید هفت سین. همون هفت سینی که عکسش رو گذاشتم اینجا. این هم عکس کامل هفت سین و ترنج.

    ترنج و هفت سین ۱۳۹۲

    چند روز اول هم که به دید و بازدید گذشت. ترنج برای اولین بار خاله‌ها و دایی‌ها و پدر بزرگ و مادر بزرگ و عمه‌های من رو دید.

    ترنج و الهام در راه عید دیدنی

    هر کسی که ترنج رو دید بدون استثنا گفت: «واااای این چقدر ریزه! خیلی کوچیک‌تر از عکس‌هاشه». هیچ کس توقع نداشت ترنج این طور خاله ریزه باشه. من همیشه تلفنی بهشون می‌گفتم که ترنج کوچولوئه ولی کسی باور نکرده بوده. عکس هم که خیلی دقیق سایز رو نشون نمی‌ده.

    و این بود قسمت اول سفرنامه‌ی تهران ترنج.


  10. آلمان

    November 12, 2012 by الهه

    یک هفته می‌شه که از آلمان برگشتیم و من بالاخره وقت کردم چندتا عکس ادیت کنم. پروازمون ساعت هفت صبح بود و می‌تونید حدس بزنید چقدر سخت از خواب بیدار شدیم با توجه به این که ترنج زودتر از ۱۲ شب نمی‌خوابه.

    داریوش و ترنج در طلوع خورشید فرودگاه استنستد

    هواپیمامون یک هواپیمای ملخ‌دار کوچک بود که صداش توی پرواز وایت نویز خوبی برای ترنج درست کرده بود که بخوابه.

    هواپیمای ملخ‌دار هواپیمایی اربرلین

    من همیشه آرزو دارم یه جایی بالای ابرها زندگی کنم که هیچ وقت نور خورشید در روز رو از دست ندم … نمی‌شه که.

    بالای ابرها

    ترنج با صدای ملخ‌های هواپیما که وایت نویز خوبی بودن در طول پرواز خوابید.

    ترنج خوابیده در هواپیما

    ترنج خوابیده در هواپیما دو

    وقتی رسیدیم فرودگاه دوسلدورف یه پرواز هم از تهران داشت می‌نشست …

    پرواز تهران-دوسلدورف

    دوستی که ماه‌ها تلفنی باهاش حرف می‌زدم رو دیدم که لطف کرده بود اومده بود فرودگاه. ظهر هم که رفتیم پیش آقای سایه و خانمشون آلما خانم.

    ترنج زمستانی در شهر کلن

    شب هم دوست دیگه ای رو دیدیم که به من و داریوش و ترنج خیلی لطف دارند.

    دوستمون که شب پیششون بودیم و دخترش (که خیلی با ترنج مهربون بود و می‌گفت نمی‌شه ترنج رو بذارید اینجا پیش ما؟) یک گربه‌ی نر بسیار متشخص و مهربون به اسم پینو دارند. صبح که بیدار شدیم اومد پیش ترنج و کنارش خوابید. البته چند بار هم سعی کرد که ترنج رو ماساژ بده.

    آقای پینو

    آقای پینو در کنار ترنج - یک

    آقای پینو در کنار ترنج - دو

    آقای پینو در کنار ترنج - سه

    روی شیشه‌های پنجره‌ی خونه‌ی دوستمون پر بود از این ماهی‌ها.

    ماهی حوض شیشه‌ای

    ظهر شنبه هم از کلن به سمت اسن حرکت کردیم. ایستگاه مرکزی قطار شهر کلن کنار کلیسای جامع  کلن (دم کلن)ه.

    Cologne-Cathedral-Kolner-Dom-1

    Cologne-Cathedral-Kolner-Dom-2

    قطارهای آلمان خیلی مرتب و به موقع و زیاد هستند. برعکس انگلیس. البته همه چیز انگلیس برای من عذاب آورده. حتی مک‌دونالدش.

    به اسن و خونه‌ی هادی و ناهید که رسیدیم دو تا دخترهای شیطون و بامزه‌شون برای ترنج نقاشی کشیده بودن. این حس بچه‌ها برای دیدن یه بچه‌ی کوچکتر از خودشون عالیه. شوقی که دارن. وقتی که می‌ذارن و یه چیزی به دست خودشون خلق می‌کنند.

    شب هم من و ترنج ۵ ساعتی تنها موندیم که ترنج من رو به خدا رسوند. حق هم داشت. دو روز مدام توی راه بود و آدم‌های تازه دیده بود. بالاخره‌ی بچه‌ به این کوچیکی خسته می‌شه.

    صبح یک‌شنبه هم با دوستم مرسده که از اون سر آلمان اومده بود قرار داشتم (دقیقا اون سر آلمان، چون از جنوب آلمان می‌اومد). به همه پز می‌دادم که دوستم داره این همه راه میاد که من و ترنج (بیشتر ترنج) رو ببینه. همه فکر می‌کردن از دوست‌های دبیرستان یا دانشگاه باید باشه … وقتی می‌گفتم نخیر! ما چهار ساله که آن‌لاین با هم دوستیم تعجب می‌کردن. با مرسده رفتیم یک مرکز خرید بزرگ در اسن که چون خیلی‌ آلمانی‌ها مذهبی هستند (مثلا) تعطیل بود. باید جایی می‌رفتیم که من بتونم راحت به ترنج شیر بدم. داریوش پیشنهاد داد بریم رستوران یک دوست افغان که پنج سال پیش هم که من اسن رفته بودم یک شب خونه‌شون مهمون بودیم. و چه کار خوبی کردیم. محیط رستوران بسیار دوستانه و شیک و تمیز و عالی بود. داریوش تونست با دوستانش اونجا حرف بزنه و من و مرسده و ترنج هم با هم بودیم.

    کباب عالی رستوران بامیان شهر اسن

    سالاد رستوران بامیان

    رستوران بامیان شهر اسن

    رستوران بامیان

    این آسی‌پولیکا رو هم مرسده خودش برای ترنج درست کرده. زی‌زی‌گولو یادتونه؟ این خیلی شبیهشه به نظر من.

    ترنج و آسی‌پولیکا

    شب هم خونه‌ی نجیبه خانم بودیم. و ما هر جا که می‌ریم  باید حتما یه گربه باشه که ترنج دلتنگی نکنه برای گبه و مخمل. گربه‌ی نجیبه خانم و بچه‌هاش نیما و نادیا اسمش شیرین ه. ترنج هم که مثل همیشه با گربه‌ها ارتباط خوبی برقرار می‌کنه و باهاشون کلی حرف می‌زنه تا شیرین رو می‌دید جیغ جیغ می‌کرد به همون شیوه‌ای که با مخمل و گبه حرف می‌زنه.

    شیرین خانم در چمن

    ترنج و شیرین در آغول نجیبه خانم

    شیرین خانم در حال خمیازه

    شیرین خانم

    شیرین خانم خیره به حیاط

    شیرین خانم

    شیرین خانم بر تخت سلطنت

    ما قرار بود دوباره برگردیم کلن ولی دیدیم که با ترنج و دو تا چمدون سخته، برای همین در‌ اسن موندیم و عصر روز سه شنبه دوباره به دوسلدورف برگشتیم و بعد از دیدن یه دوست دیگه برگشتیم لندن.

    ترنج و داریوش در قطار از اسن به دوسلدورف

    در فرودگاه دوسلدورف

    ترنج در هواپیما پیش از پرواز - فرودگاه دوسلدورف

    ترنج در هواپیما پیش از پرواز - فرودگاه دوسلدورف - دو