October 28, 2013 by الهه
سه روزه از تهران برگشتیم. ۵۰ روز ایران بودیم. یه سفر چهار روزه هم رفتیم مشهد. فعلا در حال عادت کردن دوباره به این آب و هوا و شهر و مردم و تنهایی‌هامون ام.
این بار مسافرت با ترنج سخت بود. یعنی مسیر رفت و برگشت از لندن به استانبول و تهران خوب بود ولی چون ترنج بزرگ‌تر شده مدیریتش توی ایران سخت‌تر بود. حالا سر فرصت میام می‌نویسم.
ترنج انقدر برای خواهرم الهام دلتنگه که توی خواب مدام می‌گه الام، الام. توی بیداری هم میاد لپ‌تاپ‌هامون رو نشون می‌ده و می‌گه الام که یعنی با اسکایپ با الهام حرف بزنیم.
Category ترنج | Tags: ایران,ترنج,تهران,خواب,مشهد | 1 Comment
September 24, 2013 by الهه
ترنج Roseola گرفته. اول با یه تب ۲-۳ روزه شروع می‌شه. تب که تموم می‌شه روی بدن دونه‌های ریز قرمز می‌زنه. ویروسی‌ه و خودش خوب می‌شه. فقط باید تب رو پایین نگه داشت اون چند شب اول. تشخیصش هم تا زمانی که تب پایین نیاد و دونه‌ها بیرون نریزن ممکن نیست.
سه شب تب داشت. حالا که تبش قطع شده روی تنش دونه‌های قرمز زده. این چند روز بی‌اشتها و بی‌حوصله بود. خیلی اذیت شد بچه. بقیه رو هم خیلی اذیت کرد.
Category ترنج | Tags: Roseola,بیماری,تب,ترنج | No Comments
September 3, 2013 by الهه
به ترنج می‌گم: مامان من عاشقتم. می‌گه: آشه؟؟ وقتی شیر خوردنش هم تموم می‌شه می‌گه: آشه. چون همیشه بهش می‌گم عاشقتم . فکر می‌کنه بعد از شیر خوردن باید بگه عاشقتم.
هی می‌گه آبه آبه آبه که فکر می‌کنی ده ساله آب نخورده بعد لیوان آب رو که بهش می‌دی یه جرعه می‌خوره باقی اش رو خالی می‌کنه روی زمین. امروز هم که اومد خالی اش کرد روی پای من بعد رفت یه دستمال آورد شروع کرد به خشک کردن پام.
به جز انگور تقریبا دیگه هیچ میوه‌ی دیگه ای نمی‌خوره ولی تصمیم گرفتم از امروز دیگه بهش انگور ندم چون بیشترین میزان قند توی میوه‌ها رو داره و فکر نکنم خوب باشه در این حجمی که ترنج می‌خوره.
خیلی حمام رفتن رو دوست داره و این عشق داره شدیدتر می‌شه. در طول روز چندین مرتبه پیش میاد که بره کنار وان وایسه گریه کنه و همین‌طور لفظ قلم بگه: حمام، حمام. بیشتر وقت‌ها با باباش می‌ره حمام و بیشتر از نیم ساعت توی وان آب بازی می‌کنه.
یه کارت مترو پیدا کرده بود عکس داریوش روش بود. آورده به من نشون می‌ده می‌گه: باباته.
پیاز از توی آشپزخونه آورده می‌گه توپا توپا.
توی رقصیدن پیش‌رفت کرده و حالا دیگه دست‌هاش رو هم به ترتیب بالا و پایین می‌بره و انگشت‌هاش رو به عنوان بشکن زدن به هم می‌زنه. دیگه مثل کلاه قرمزی فقط دست‌هاش رو نیم دایره‌ای نمی‌چرخونه.
انقدر از ترنج سوال کردم ازینا می‌خوای؟ (اشاره به خوردنی‌های مختلف) فکر می‌کنه از اینا یه نوع خوردنیه. می‌ره دم یخچال می‌گه اینا اینا (به فتح الف).
دیدم ترنج نشسته با یه چیزی داره صحبت می‌گه: مَسی؟ مَسی؟ رفتم نزدیک دیدم یه عنکبوت سیاه روی دستش داره راه می‌ره و این به خیال اینکه مگسه بهش می‌گه مَسی.
ترنج بغل باباش بود یه بچه‌ای توی ماشین خرید مخصوص مرکز خریدمون نشسته بود و به ماشینه یه پرچم وصل بود. هی ترنج گفت آشیییی، آشیییی. آخر متوجه شدم منظورش آقا شیره است. عکس یه شیر روی پرچم بود.
رفته نشسته روی مبل یه مجله هم دستش گرفته پاهاش رو هم دراز کرده با دست چپش می‌زنه روی مبل کنارش و می‌گه: بِشی، بِشی. یعنی من رو احضار می‌فرمایند که برم کنارشون بشینم.
می‌ره هی سیخ می‌زنه به گبه بعد گبه گازش می‌گیره بعد این ذوق می‌کنه دست خودش رو از همونجایی که گبه گاز گرفته گاز می‌گیره.
Category ترنج, روزانه | Tags: آب,بچه داری,ترنج,حرف زدن,حمام,داریوش,رقص,میوه | 1 Comment
August 20, 2013 by الهه
Category ترنج | Tags: ترنج,عکس,وستفیلد | 4 Comments
July 31, 2013 by الهه
هر چیزی که میاره می‌ده دستت می‌گه: مِسی (مرسی). هر چیزی هم که ازت بگیره می‌گه مِسی. حتی وقتی می‌خواد چیزی رو به زور بده دستت می‌گه مِسی. مثلا ممکنه با گریه کنترل تلویزون رو بده دستت بگه مِسی، مِسی.
خیلی بد غذا می‌خوره. یه روز من رو هم می‌خوره یه روز هر کاری بکنم هیچی نمی‌خوره. وقتی نمی‌خواد غذا بخوره یه قیافه‌ی مظلومی می‌گیره توی چشماش اشک جمع می‌شه می‌گه نه نه.
گشنه‌اش باشه می‌ره جلوی یخچال وایمیسته می‌گه شی (شیر).
اگه شیر بخواد می‌ره دستش رو می‌کوبه روی مبل. یعنی بیا اینجا بشین شیر بده به من.
از دو حالت موهای ترنج راضی ترم. یکی وقتی سشوار کشیده است یکی هم وقتی ژولی پولیه. موی شونه کرده رو دوس ندارم.
ترنج سیمیان. مدام یه سیم دستشه از این سر به اون سر خونه داره سر سیم رو فرو می‌کنه به هر جای خونه که گیر بیاره. ظهر اومده سر سیم رو فرو کرده توی پا و شکم من. با یک تیکه سیم یک ساعت سرگرمه.
ترنج از مخمل کتک بدی خورد و دستش زخم شد. جیغش رفت هوا. یه پنج دقیقه گریه‌ی شدید کرد و وسط گریه چشمش خورد به گبه. کل گریه و جیغ و داد یادش رفت و خودش رو دراز کرد که گبه رو بگیره. بعد هم مخمل رو دید و با مهربونی صداش کرد مَ مَ.
هواپیما رو یاد گرفته. کتابش رو باز می‌کنه به صفحه ی عکس‌های وسایل نقلیه که می‌رسه هواپیما رو نشون می‌ده می‌گه: هوادا یا چیزی شبیه این. ولی هوا واضحه. حتی توی آسمون هم تشخیص می‌ده هواپیما رو.
وقتی داریوش می‌آد خونه و صدای باز شدن در میاد من به ترنج می‌گم باباته آ. حالا یاد گرفته هر وقت هر جور صدای دری از خونه‌های اطراف یا خونه‌ی خودمون میاد می‌گه: باباته.
شب‌ها داریوش می‌آردش که به من شب به خیر بگه و ببوسدم. دستش رو تکون می‌ده و می‌گه شَ (شب به خیر ورژن ترنج) و صورتش رو می‌چسبونه به صورتم. یه وقت‌هایی هم که من می‌رم شیرش بدم توی اتاق وقتی سیر می‌شه به زور من رو هل می‌ده از روی تخت می‌گه شَ و بای بای می‌کنه. یعنی بسه برات. برو دیگه.
Category بچه داری, ترنج, روزانه | Tags: بچه داری,ترنج,حرف زدن,خواب,داریوش,شیر دادن,عکس,غذا دادن,مخمل,گربه | 3 Comments
July 16, 2013 by الهه
تابستون شده. یعنی باور کردیم که تابستون شده. یعنی واقعا تابستون شده و هوا به ما ثابت کرده که تابستون شده! این روزها میانگین دمای هوا ۲۸ درجه است و آسمون معمولا آفتابیه و من برای لحظه لحظه اش شکرگزار ام.
در راستای این تابستون شدن یک‌شنبه به همراه چند تن از دوستان رفتیم پارک بدفردز که بیرون لندنه. هوا عالی بود. گرم و سوزان و فوق العاده. همون طور که من می‌پسندم.
ترنج مثل خرگوشی که ناگهان توی یه دشت سبز رهاش کنی (شما بخون بزغاله، من عاشق شیطنت بزغاله‌هام) از این طرف به اون طرف می‌دوید و صد بار هم زمین خورد اما هر بار بدون شکایت بلند شد و به دویدنش ادامه داد.
راه به راه هم با سگ‌های مختلف در سایزهای متفاوت روبرو می‌شد و همین طور که در تصویر می‌بینید داره می‌ره توپش رو بده به سگ محترم که انقدر من هنر عکاسی به خرج دادم در تصویر محو دیده می‌شه.
عرض کردم خدمتتون که تا می‌تونست زمین خورد.
حالا از این ور زمین بخوریم.
فقط کافیه کلمه‌ی آفرین از دهانت بیاد بیرون، در حال انجام هر کاری که باشه اون کار رو رها می‌کنه و می‌ایسته دست می‌زنه.
خدا نکنه یه جایی رو پیدا کنه یه ذره شیب داشته باشه. صد بار می‌ره بالا میاد پایین می‌ره بالا میاد پایین.
دوستانی که باهاشون بودیم واقعا کمک کردن و هر چند دقیقه یک بار ترنج به یکی‌شون آویزون می‌شد و ناچارشون می‌کرد بغلش کنند. بغل هم که بره باید حتما راه بری و به هیچ وجه نشستن قبول نیست.
این هم فیلم حرکات موزون ترنج با ترانه‌ی وزین تا می‌گی سلام خانم نوش‌آفرین‌ه.
Category ترنج | Tags: Bedfords Park,ترنج,رقص,عکس,لندن,پارک | No Comments
July 3, 2013 by الهه
این چهره‌ی ترنج که در عکس مشاهده می‌کنید در بهترین حالت امروز بود. امروز صبح شال و کلاه کردیم و رفتیم برای مراسم فارغ التحصیلی داریوش که در رویال فستیوال هال برگزار می‌شد. داریوش چند ماه قبل از به دنیا اومدن ترنج دفاع کرده بود ولی کارهای نهایی تز دکتراش تا همین چند ماه پیش طول کشیده بود و برای همین مراسمش به تاخیر افتاده بود.
هرچقدر که ترنج در همه‌ی مهمانی‌ها با ما همکاری کرده بود و خیلی اذیتمون نکرده بود امروز همه رو یک جا جبران کرد.
ترنج بدخواب شده‌ی گرسنه‌ی خسته‌ی از در و دیوار بالا رونده تا پیش از شروع مراسم که از پله‌های داخل سالن ده بار بالا رفت و ده بار پایین اومد. مراسم هم که شروع شد با موسیقی خوشحال شد ولی کار به سخنرانی که رسید با جیغ و داد من رو مجبور کرد که از سالن برم بیرون. توی راهرو می‌دوید و بغل هر کسی که ذره‌ای روی خوش بهش نشون می‌داد می‌رفت. دوباره که برگشتیم داخل از دست زدن جمعیت برای فارغ التحصیلان هیجان زده شده بود و چنان دست می‌زد و از ذوق جیغ می‌کشید که مردم برمی‌گشتن نگاهمون می‌کردن و یه وقت‌هایی هم خسته می‌شد و باز من پیش از به فنا دادن سخنرانی اساتید دانشگاه می‌بردمش بیرون. یه بادکنک بنفش هم به زور از یکی از میزهای توی راهرو کنده بود و بادکنک بدو، ترنج بدو، من بدو.
شکر خدا داریوش هم آخرین نفری بود که اسمش خونده شد و من خیلی شانسی توی سالن بودم و براش دست زدم و هورا کشیدم و ترنج در همان زمان مشغول چپاندن ۴ تا پفک هم‌زمان توی دهنش بود.
وقتی می‌خواستیم عکس بگیریم به هیچ وجه راضی نشد بخنده و حتی به دوربین هم به زور نگاه می‌کرد. از در سالن که بیرون اومدیم توی کالسکه خوابش برد. من هم اگه توی کالسکه بودم بعد از اون همه دویدن خوابم می‌برد والا.
انقدر خسته شده بود امشب که همین نیم ساعت پیش قبل از من دوید توی اتاق و از تخت رفت بالا و دراز کشید تا من بهش شیر بدم و ۱۰ دقیقه بعد خوابش برد. همیشه این مراسم خواب آغشته به گریه و جیغ از اعماق نافش بود که امشب این طور نشد.
کشتم خودم رو تا این چند خط رو نوشتم. نوشتن خیلی سختم شده. نمی‌تونم تمرکز کنم. شاید برای اینه که خیلی کم می‌نویسم، نمی‌دونم.
Category ترنج | Tags: الهه,ترنج,داریوش,عکس | 7 Comments
July 1, 2013 by الهه
امسال سردترین و بارونی‌ترین تابستان و بهارتوی این ۱۰ سالی بوده که من اینجا هستم. چند روزی می‌شه که هوا گرم شده و گاهی آفتاب هم در آسمان دیده می‌شه. امروز خوشحال خوشحال ناهار ترنج رو بهش دادیم و از خونه زدیم بیرون که مثلا آفتاب بگیره و یه مقدار هوا بخوره بچه. در همون پنج دقیقه‌ی اول خوابش برد و عکس گرفتن و آفتاب خوردن منتفی شد.
از خواب بودنش استفاده کردیم و تونستیم چند فنجون چایی بخوریم، کاری که معمولا نمی‌شه در آرامش انجامش داد وقتی بیداره.
چند روزه یه تعداد زیادی جوش‌های ریز صورتی روی سینه‌اش زده. اول فکر کردم شاید حساسیت به میوه یا غذایی باشه ولی امشب که داریوش توی سایت ان‌اچ‌اس سرچ زد به نظرم اومد نشونه‌هاش بیشتر شبیه گرمازدگی باشه. از فردا یه مقدار سعی می‌کنم لباس‌های نازک‌تر و گشادتری تنش کنم. امیدوارم بهتر بشه این طوری.
Category ترنج | Tags: ترنج,خواب,داریوش,عکس,لندن,وستفیلد,چای,گرمازدگی | No Comments
June 25, 2013 by الهه
بچه‌ی مظلوم ام وسط گریه وقتی دارم از اتاق میام بیرون و اون می‌خواد من نرم و پیشش بمونم وقتی بهش می‌گم بای بای کن برام دست تکون می‌ده.
تا متر ميارم ترنج مى ره كنار در وايميسته. مى‌دونه مى خوام قدش رو اندازه بگيرم نهايت ٤ بار اين كار رو كرده باشم كه از بار دوم خودش رفته وايساده.
یاد گرفته اگه چند بار دکمه‌ی هوم آی‌فون رو پشت هم فشار بده پلیر آی‌فون اون بالا پیداش می‌شه و بعد هم هی با انگشت می‌کوبه روی دکمه‌ی پلی و تا موسیقی پخش می‌شه شروع می‌کنه به رقصیدن.
ترنج به تموم مى‌گه: تَئوو. مثلا كارتون يا موسيقى كه تموم مى شه مى گه تئووو كه ما متوجه شيم بايد بزنيم از اول.
دندون‌های نیش اش هم زده بیرون.
Category ترنج, روزانه, گام‌های ترنج | Tags: ترنج,دندان,موسیقی | No Comments
June 11, 2013 by الهه
ترنج اگه ببینه سرم رو گذاشتم روی دست‌هام و خوابیدم، جوری که صورتم رو نتونه ببینه، هر کاری داشته باشه رو ول می‌کنه میاد به زور صورتم رو برمی‌گردونه و تند تند باهام حرف می‌زنه و کله‌اش رو بالا پایین می‌کنه جوری که انگار می‌خواد از من تایید حرف‌هاش رو بگیره و نذاره که سرم رو برگردونم.
عکس حیوانات توی کتاب‌هاش رو می‌بوسه.
پاستا خیلی دوست داره. مخصوصا مدل پیچ پیچی‌اش.
صبح‌ها معمولا بهش نون پنیر می‌دم اون هم در حد لقمه‌های نانومتری چون اگه از نصف بند انگشت بزرگ‌تر باشه قطعا از دهنش در میاره و با انگشت اول پنیرهای روش رو برمی‌داره و می‌خوره بعد هم نون رو به در و دیوار می‌ماله و همه جا پنیری می‌شه. چیز دیگه ای رو صبح خوب نمی‌خوره به غیر از موز و رازبری.
خیلی درگیرم با خودم که این حجم غذایی که می‌خوره کافیه یا نه. یه روزی نصف اون چیزی که براش میارم رو هم نمی‌خوره یه روزی هم همه اش رو می‌خوره و باز هم می‌خواد. یه وقت‌هایی اولش نمی‌خوره و حتی گریه زاری راه می‌اندازه ولی اگه اصرار کنم همه اش رو می‌خوره یه وقت‌هایی هم دیگه هر ادایی که بلدم رو در بیارم براش هم باز لب نمی‌زنه. همیشه این نگرانی رو دارم که شاید اگه بیشتر اصرار می‌کردم می‌خورد غذاش رو.
كنترل تلويزيون رو مياره با اون يكى دستش دست من رو باز مى كنه كنترل رو فشار مى ده توى دستم كه يعنى تلويزيون رو روشن كن يا صداش رو كه ميوت كردم درست كن یا اگه کانال رو عوض کردم برش گردون سر کانالی که قبلا بود.
Category بچه داری, ترنج, روزانه | Tags: بچه داری,ترنج,حرف زدن,غذا دادن,موز,میوه | 1 Comment