این تصنیف از زمان به دنیا اومدن ترنج به عنوان یکی از لالایی‌های زمان خوابش خونده می‌شده. حالا یا من می‌خوندم براش یا باباش یا اجرای اصلی اش رو با آی‌فون براش می‌ذاشتیم. ماه پیش ترنج یه روز تصمیم گرفت خودش لالایی بخونه و با شبی که آواز نی تو شنیدم شروع کرد و من ذوق زده فوری صداش رو ضبط کردم. الان خیلی بهتر می‌خونه و حتی یک بار وقتی حواسش به من نبود کامل همه‌ی تصنیف رو بدون اشتباه خوند ولی دیگه نمی‌ذاره صداش رو ضبط کنم. این مال حدود یک ماه و نیم پیشه و من هی ناچار شدم کمک کنم بخونه و اون کامل کنه هر مصرع و بیت رو.
ای جانم… قلبم لرزید با این شعر خوندنش.
ای جانم… چقــــــــدر ناز می خونه 🙂
خدا حفظش کنه….