آبی زیاااااد

خیلی وقت بود می‌خواستم براش گردنبند و دستبندی بخرم که روزانه بتونه ازشون استفاده کنه (غیر طلا) ولی یادم می‌رفت تا اینکه دیگه انقدر با کش و نخ  و متر برای خودش گردنبند درست کرد و حتی گاهی موقع خواب هم رضایت نمی‌داد که درشون بیارم یه روز رفتم براش این گردنبند و دست‌بندش رو خریدم. ولی دریغ از اینکه بیشتر از یکی دو دقیقه به گردن و دستش نگهشون داره. یا پرتشون می‌کنه به اقصی نقاط خونه یا باهاشون گبه رو می‌زنه و می ترسونه که طفلک به خیال اسباب بازی بودنشون اومده سراغشون.

همه‌ی رنگ‌های عالم برای ترنج قرمز اند به جز آبی. این یه دونه مهره‌ی پروانه‌ای گردنبند رو می‌گیره دستش و می‌گه آبی.

در تصویر بالا ترنج رو در حال بیدار کردن اجباری نی‌نی مشاهده می‌کنید. عروسک بیچاره وقتی از حال عمودی خارج می‌شه چشم‌هاش بسته می‌شه و ترنج که هیچ میونه‌ای با خواب و خوابیدن دیگران نداره تا می‌بینی چشم‌های این طفلک بسته است به زور با دست بازشون می‌کنه.

استثنائا یک روز که فرش و خانه به نسبت تمیز و مرتب بود. از وقتی به راه افتادن و غذا خوردن افتاده دیگه خونه‌ی ما روی تمیزی رو به خودش از مهمونی به مهمونی ندیده. در دو دقیقه چنانی خونه به محشر کبری بدل می‌شه که انگار یه مهد کودک بچه با اسباب بازی‌هاشون اومدن و همه چیز رو به هم ریختن و رفتن. به عمد همه چیز رو پرت می‌کنه و حواسش هم هست که هیچ دو چیزی نزدیک به هم نباشن و حتما فاصله‌ی کامل برای پوشش دادن کل خونه رعایت شده باشه.

چهره‌ای که هر روزه می‌تونید از ترنج ببینید. موهاش همیشه توی صورتشه و کماکان اجازه نمی‌ده که گل سر(دو سالا) بزنم به سرش و اگه خیلی حس کنه که موها مزاحم اند با دو دست و با ناز و عشوه می‌زندشون کنار. ولی در کل ترنج همینه که می‌بینید. دو تا چشم که یکی اش بیشتر معلومه و یکی اش به شیوه‌ی علی‌بابا پشت موهاش پنهانه.

امروز متوجه شدم که داره بیستمین دندونش در میاد. اون سه تای قبلی رو که نفهمیده بودم.

کلمه‌ی زیاد رو خیلی به کار می‌بره. هرچند منظورش خیلی و زیاد و فراوان نیست. هر چیزی که دوست داشته باشه و در لحظه بهش ذوق کنه رو می‌گه زیاد. بازمای زیااااد، موز زیااااد، مامانه زیاااااد، پنتیو زیاااد (تنکیو)، دبه زیااااد. هر بار هم که می‌گه هر دو دستش رو به حالت مشت با زاویه‌ی ۴۵ درجه پرت می‌کنه پایین.

پوتولا یعنی پرتقال. از وقتی که باباش بهش آب پرتقال داده گاهی به من هم گیر می‌ده و با لبخند ملیح گول زننده می‌گه پوتولا؟ یعنی پاشو آب پرتقال بده بهم.

یه شب وسط خواب بلند شد نشست زد به بازوی من: مامانه؟ لباسه؟ و هم زمان یقه‌ی لباسش رو کشید. و بعد گرفت خوابید. حالا در بیداری اصلا این کلمه رو به کار نمی‌بره و یا می‌گه تنه (چون بهش می‌گم بیا لباست رو تن ات کنم) یا تبلد (دامن و پیرهن).