ترنج به هر نوع نوشته‌ی فارسی یا عربی می‌گه نماز. چون ایران که بودیم مامانم توی سجاده‌اش کتابچه‌های دعا و قرآن کوچک داشت و بعد از نماز خوندن اونا رو دست می‌گرفت یا ترنج از توی سجاده برشون می‌داشت (به همراه مُهر) و در می‌رفت. حالا کلمه‌ی نماز رو مرتبط می‌دونه با خط فارسی. جالبه که به نوشته‌های انگلیسی نمی‌گه نماز و می‌تونه فارسی (و عربی) رو تشخیص بده.
یک حافظ کوچیک داریم که قبلا ورق می‌زدش و با دیدن نقاشی خانومی که اول و آخر کتابه می‌گفت خانوم و بعد هم جوجو به پرنده‌ای که کنار خانومه. گاهی هم پشت باباش تکرار می‌کرد حافظ.
امروز یک مرحله جلوتر رفت و حافظ رو برداشت و به تقلید از باباش شروع کرد آواز خوندن. یه وقت‌هایی هم مکث می‌کنه و تند تند ورقش می‌زنه و دوباره به آوازش ادامه می‌ده. و البته که به این کتاب می‌گه نماز. توی فایل می‌تونید نماز گفتنش رو تشخیص بدین.